Хэсэгхэн зуур түүнийхээ тухай бодон хэвтжийнаа
Хэн нэгэнтэй жаахан ч гэсэн хамт байхсан ганцаарджийн
Хэврэгхэн муу байшинтай зүйрлэхүйц энэ зүрхийг минь
Хэнзхэн намрын салхи бараг л ганхуулна
Намуухан дөлгөөнхөн үдэш 2-уул
Навтгархан муу байшинг минь нар тусч гэрэлтүүлэхэд
Зүүдлээчгүй байсан учрал дэргэд ирэхэд би түүнгүй
Зөндөө удаан ганцаар явсныг би чинь ингээд зүрхгүй

Хэдэн жилийн дараа магадгүй хайр байсныг чи ухаарна
Хэзээ хойно нь бүүр сүүлд нь энэ хайрын сайхныг олж харна
Хэлж байсан хатуурхаж байсан үгэндээ харамсана
Хэнэггүйхэн өнгөрсөн цаг чи бид 2-ыг шоолж таарна
Одоо л уучилахгүй юм бол хайрт минь бүх зүйл дэндүү оройтно
Орь ганцаараа үлдэхийн цагт амьдралыг чи жаахан ойлгоно
Тэр цагт харамсахаас чинь өмнө бүхнийг чамд ойлгуулах гээл
Тэнэг хүн шиг харагдан байж чам руу л ганцхан тэмүүлэнэ